مرقع قاجار

مُرَقَّع به مجموعه‌ای متصل به هم از قطعات مختلف هنری شامل انواع آثار خوشنویسی ، نقاشی ، تذهیب و… گفته می‌شود. مرقع سازی در ایران از میانه سده ۱۶ میلادی به صورت های متفاوتی (نواری ، تاشو ، کتاب صحافی شده و…) رواج پیدا کرد. نخستین سال های حکومت قاجاریان شاهد احیای نقاشی تمام قد با جزییات بسیار بود. این سبک نقاشی که در نیمه دوم قرن هجدهم میلادی تحت فرمانروایی زندیان در شیراز شکل گرفته بود به آرامی با روشی تجربی و بدون تغییر در عصر قاجار ادامه یافت. به طور کلی این دوران شاهد استیلای نقاشی رنگ روغن در مقیاس بزرگ بود. در همین حین خوشنویسی هم تکاملی درخور داشت.در این مرقع به چهل نقاشی ، مینیاتور و خوشنویسی های زمان قاجار پرداخته است.